بعد از مدت ها دست به قلم شدم که شاید با کوچک تر شدن این قلم  ، کوتاهی من وامثال من کمتر بشه .

شاید با جنب و جوش قلم بر روی صفحه ی سفید کاغذ بتونم

حداقل صفحه ی سیاه روزگاه را سفید تر کنم

شاید در پیچ و خم این موضوع ، تونل هایی زده بشه

برای گریز از این تضاد

تضادی بین ما و شما

و این شما چقدر غریبه است در ما...

اصلا بی خیال

خیلی سخت شد حرفام

فکر میکنم قلمم به لکنت افتاده !

راحت تر بگم

چه میزان با کلمه ی شهید ملموسید ؟

شهد قاب نیست که هر وقت دلمون خواست به یک جا بندش کنیم

میدونید چرا میگنم شهید قاب نیست ؟

چون که وقتی قابشون می کنیم محدود میشن به دیده شدن نه شناخته شدن !

شهید صفحه سفید خاطراته که بعضی از ما طوری سیاهش کردن

که امروز من جوون به جای افتخار کردن به این عزیزان

از این جمله استفاده میکنم : کسی مجبورشون نکرد برند جنگ

زیاد دوست ندارم حرف بزنم  

دوس دارم خودتون قلم قضاوت به دست بگیرید

ما بقی با شما ....

1394