پيام‌هاي اتاق

اته دل به پش تو نخارده غذا همش لقمه خواره ته دا بميرم.... ته دس مشت اوله ته دوش وچه همش فکر کاره ته دا بميرم..... ته کار و ته زحمت چه بي منّته خب پرستاره ته دا بميرم.....

جان مارا ته کشه ي خوي دا مه دلّ قراره ته دا بميرم.... خبي وينه بيه ته ور قرض گيرن چونکه انّه خاره ته دا بميرم...... همه ي غم و غصه ره دارنه دل کوي استواره ته دا بميرم..... تَ فرق نکنه و چه خار و بد چنّه با وقاره ته دا بميرم.....

اگه پر دنيّوو خنّه ي اميد تو هم پرو ماره ته دا بميرم...... ته شرمنده مِ چي بوام جان مار تو چشم انتظاره ته دا بميرم...... بهشتم ته مزّ کچيک و کمه تو پره براره ته دا بميرم...... جلاليِّ ارمون اينه نوينه و چه ي بي ماره ته دا بميرم